---

Denge insanoglunun varolusundan beri arast_rd_g_ konulardan biridir. Dogan_n dengesini saglayan etmenlerden biri de fizyolojik yaslanma sürecidir. _ste bu fizyolojik yaslanma sürecinde bir‡ok degisim gözlenir. Postür, denge ve yürüme parametreleri degisime ugrar. Fakat 60 yas_n üzerine ‡_k_ld_k‡a kardiopulmoner ve nöromusküler performans_n azalmas_yla düsme riski artar. Burada duysal inputun azalmas_, motor cevaplarda yavaslama ve kuvvetsizlik gibi yaslanman_n dogal sonu‡lar_ da dengeyi etkiler. Postürü etkileyen faktörler dolayl_ yoldan dengeyi de etkiler. Yasl_l_kta ise osteoporozun da etkisiyle torakal kifoz belirginlesir ve lomber lordoz düzlesir, yasl_l_k postürü ortaya ‡_kar. Kal‡a ve diz fleksiyonu artarken ayak dorsifleksiyonu azal_r. Bu ‡al_smada 60 yas üstündeki hastalar yaslanmaya bagl_ propriosepsiyon ve kas gücü azalmas_na bagl_ olarak denge kayb_ yasam_slar ve de ‡al_smam_zda postür kaslar_n_ elektrostimülasyonla gü‡lendirerek, ya da statik postürografi cihaz_n_n feedback egzersizleriyle ‡al_sm_slard_r. Arast_rmam_z bu yöntemlerden hangisinin denge rehabilitasyonunda daha etkin oldugunu tespit etmek üzerinedir.

---